Fjorden

Lieve allemaal,
Zoals jullie genieten van onze (selectie van) foto's, zo genieten wij van jullie reacties.
Het riversurfen was ongeveer 8 km. In dat traject zaten 4 grotere rapids. Een daarvan hebben we meerdere keren gedaan (d.w.z. Marion 4x en Petra 2x). De laatste rapid was maar liefst 800m lang. Dat is degene die op de foto's staat. Het was behoorlijk heftig. We hebben er nog steeds spierpijn van.

We zijn nu weer terug in Queenstown, na 4 dagen excursies in Fiordland (erg vermoeiend!).

Maandag (26/2) zijn we vanuit Queenstown met de bus naar Milford Sound gegaan. Het was een speciale bus met ramen in het dak en de stoelen enigszins naar buiten gedraaid, om alles goed te kunnen zien. De Milford Road, de weg van Te Anau naar Milford Sound, was werkelijk prachtig. Je denkt dat je inmiddels alle natuurschoon wel hebt gezien, maar steeds worden we weer verrast: hoge en steile bergen, onafzienbare bossen, prachtige gletsjerdalen.
Op de Milford Sound hebben we een boottocht gemaakt door de fjord tot aan de Tasman Zee. De bergen stijgen meer dan 1000 meter loodrecht uit het water omhoog en overal stromen watervallen naar beneden. En dat terwijl het hier al weken niet meer geregend heeft. Normaal gesproken regent het hier 2 van de 3 dagen. Bij ons was het in de fjord zelf nogal mistig.
Na deze dag zijn we in Te Anau gebleven.

Dinsdag (27/2) hebben we een wandeling gemaakt langs het Lake Te Anau (het op 1 na grootste meer van NZ) naar het begin van de Keppler Track. 's Middags hebben we een excursie gemaakt naar de beroemde glow worm caves. In deze grotten zitten gloeiwormen, die met slijmerige draadjes insecten vangen. Om de insecten te lokken geven ze licht (d.m.v. een chemische reactie in hun maag). We voeren met een bootje over een onderaardse rivier in het pikkedonker. We zagen alleen 1000-en lichtjes van de glow worms. Heel bijzonder.

Woensdag (28/2) hebben we de eerste etappe van de bekende Milford Track gewandeld. Dit is een 4-daagse wandeling, zo'n beetje de beroemdste van de wereld. We moesten eerst een half uur met de bus (vanuit Te Anau), daarna een uur met de boot (over Lake Te Anau), voordat we bij het startpunt aankwamen. Je loopt door regenwoud. Meestal is het hier erg nat en vochtig, maar zoals al gezegd: het heeft al heel lang niet geregend, dus het was veel droger dan normaal.
De eerste etappe is niet zo erg lang, wij zijn, met een omweg, naar de eerste hut gelopen en daarna weer terug naar de boot.

Donderdag (1/3) zijn we naar de Doubtful Sound geweest. Eerst een half uur met de bus naar Manapouri, daarna 1 uur met de boot over Lake Manapouri (een meer met een heleboel eilandjes) en dan nog ruim een half uur met een andere bus, voordat je bij de fjord bent. We hebben een boottocht gemaakt van ongeveer 3 uur: naar de Tasman Zee en diverse zij-armen van de fjord in. We zagen zeehonden, pinguins (hele zeldzame) en albatrossen. De dolfijnen die hier ook voorkomen, hebben zich helaas niet laten zien. Het was ook in deze fjord nogal bewolkt.
Op de terugweg hebben we nog een bezoek gebracht aan een ondergrondse waterkrachtcentrale: daarvoor moesten we over een 2 km-lange weg 200m onder de grond.
Aan het eind van de dag zijn we met de bus teruggereden naar Queenstown.

Vanmiddag (vrijdag 2/3) gaan we met de bus naar Dunedin, aan de oostkust. De fietsen mogen dan ook weer mee.